Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar, ağaçların gökyüzüne uzandığı, kuşların dallarda neşeyle ötüştüğü kocaman bir orman varmış. Bu ormanda türlü türlü hayvan yaşarmış; kimisi sessiz, kimisi gürültülü, kimisi de biraz çekingenmiş.
Ormanın derinliklerinde, hızlı düşünmeyi seven bir tilki yaşarmış. Diğer hayvanların yanına pek yaklaşmaz, uzaktan izlemekle yetinirmiş. Kimi zaman kendi kendine, “Keşke biriyle uzun uzun konuşabilsem,” dermiş ama bunu kimseye söyleyemezmiş.
Bir sabah, yer hafifçe titremeye başlamış. Çalılar sallanmış, sessiz bir uğultu yayılmış. Meğer ormana kocaman bir aslan geliyormuş. Yelesi rüzgârda savruluyor, her adımı yerde iz bırakıyormuş. Aslanı gören keçi bir kayanın arkasına saklanmış, bir kuş da panikle yüksek bir dala konmuş.
Aslan ormanın ortasında durmuş. Gözleri çevreyi taramış ama içinde yorgun bir bakış varmış. Derin bir nefes alıp, “Ben artık yalnız kalmak istemiyorum,” demiş. “Sadece birileriyle oturup konuşmak istiyorum.”
Bunu duyan tilki çalılıkların arasından çıkmış. Sessizce yaklaşmış ve “Senin gibi güçlü biri neden yalnız olur?” diye sormuş. Aslan başını eğmiş, “Güçlü olduğumu düşünen herkes benden uzak durdu. Ama ben sadece dostluk istedim,” demiş.
Kayanın arkasındaki keçi de yavaşça yanlarına gelmiş. “Ben de seni korkutucu sanmıştım,” demiş, gözlerinde bir anlayışla. “Meğer bizim gibiymişsin.” Kuş da dalından aşağı inmiş, kanat çırparak yere konmuş. “Bazen duymak yetmez, dinlemek gerekirmiş,” demiş.
O gün, dört hayvan ormanın ortasında bir araya gelmiş. İlk kez birbirlerini gerçekten dinlemişler. Kimse bir diğerini görünüşüne göre yargılamamış. Tilki daha önce hiç bu kadar huzurlu hissetmemiş. Aslan ise ilk kez gerçekten anlaşılmış.
Günler geçtikçe bu dörtlü birlikte vakit geçirmeye başlamış. Ormanda artık tek başına oturan bir tilki ya da sessiz yürüyen bir aslan yokmuş. Herkesin bir yeri, bir dostu varmış.
Kimi gün birlikte oyun oynamışlar, kimi gün sadece konuşmuşlar. Keçi çiçek toplamış, kuş şarkılar söylemiş. Tilki hep dikkatle dinlemiş, aslan da sessizce gülümsemiş.
Ve böylece, ormanın derinliklerinde farklı ama kalpten bağlı dört hayvan birlikte yaşamayı öğrenmiş. Çünkü dostluk, görünüşte değil, paylaşılan duygulardaymış.
Ormandaki Dört Arkadaş Masalına benzeyen kısa masallar okumak için bağlantıya tıklayabilir, yarınki masal başlığımızı seçmek için instagram sayfamızı ziyaret edebilirsiniz.